قرن‌هاست که از قلوه سنگ‌ها به عنوان وسایل تزئینی در داخل و خارج ساختمان‌ها، از جمله خانه‌ها، مشاغل، مکان‌های عبادت و غیره استفاده می‌شود.
کاشی سرامیک یاسین یکی از قدیمی ترین اشکال مورد استفاده در هنر تزئینی است.
آنها به دلیل دوام و زیبایی خیره کننده شان قرن ها مورد توجه بوده اند.
کاشی و سرامیک های دست ساز و رنگ آمیزی شده از زمان های قدیم در سراسر جهان مورد استفاده قرار می گرفته است.
خاک رس، یک ماده طبیعی، به راحتی یافت می شد و به کاشی های تزئینی تبدیل می شد. کاشی های به دست آمده بادوام و جذاب بودند.
همان ویژگی هایی که در دوران مدرن ما را به سمت کاشی های سرامیکی می کشاند.
اولین استفاده از کاشی های تزئینی در مصر یافت شد که مربوط به حدود 4000 سال قبل از میلاد است.
کاشی ها نیز توسط آشوری ها و بابلی ها ساخته می شد. رومی ها و یونانی ها نیز کاشی های تزئینی را ترجیح می دادند.
نمونه هایی از کاشی کاری های زیبا را در موزاییک ها، نقاشی های دیواری و موارد دیگر خواهید دید.
یکی از اولین کاربردهای کاشی را می توان در معبد عیلامی در چغازنبیل یافت که مربوط به قرن سیزدهم قبل از میلاد است.
نمونه زیبای دیگر دروازه ایشتار بابل است که مربوط به سال 575 قبل از میلاد است.
امپراتوری هخامنشی همچنین بناها را با کاشی های لعابدار تزئین می کرد.
کاشی‌های تزیینی نیز مورد توجه امپراتوری ساسانی بود و از آنها در طرح‌های هندسی از جمله گل‌ها، گیاهان، پرندگان و مردم استفاده می‌شد.
در دوره اسلامی، کاشی‌های سرامیکی تزئینی رایج شد. آنها اغلب به عنوان تزیینات برای بیرون و داخل ساختمان ها استفاده می شدند.
کاشی‌کاری‌های زیبایی را در مکان‌هایی مانند تونس (قرن نهم)، کاشان ایران (قرن یازدهم) و بسیاری از مساجد مربوط به قرن دوازدهم به بعد خواهید دید.
از نمونه‌های زیبای کاشی‌های اسلامی می‌توان به مسجد سید اصفهان در حدود سال ۱۱۲۲ میلادی، گنبد مراغه (۱۱۴۷ میلادی) و مسجد جامع گناباد (۱۲۱۲ میلادی) اشاره کرد.
برخی از بهترین و پیچیده ترین کاشی کاری ها در دوره امپراتوری تیموریان ایران انجام شد.
از تکنیک موراق استفاده کردند. در این تکنیک از کاشی‌های تک رنگ استفاده می‌شد که به شکل‌های کوچک بریده می‌شدند و با ریختن گچ در بین آنها کنار هم قرار می‌گرفتند و پانل‌هایی ایجاد می‌کردند.
پس از خشک شدن و سفت شدن، پانل ها روی دیوارهای ساختمان ها کنار هم قرار گرفتند.
این پانل ها نه تنها در سطوح صاف مورد استفاده قرار می گرفتند، بلکه برای پوشاندن سطوح داخلی و خارجی گنبدها نیز استفاده می شد.
تا قرون وسطی بود که کاشی های تزئینی در اروپا رایج شد.
