کشف پارچه فاستونی برک در دریای مدیترانه

کادوی پارچه ای ، پارچه فاستونی برک بادوام و لبه دار است که تولیدکنندگان منسوجات می توانند آن را با انواع مواد مختلف بسازند.

این پارچه بیشتر به دلیل الگوی رج دار منحصر به فرد خود که تولید کنندگان بند ناف می توانند آن را در عرض های مختلف ببافند، قابل توجه است.

در حالی که آن را معمولاً با پنبه درست می‌کنند، می‌توان آن را با ترکیبی از پلی استر و پنبه یا حتی پلی استر کامل نیز بافته کرد.

تولیدکنندگان نساجی نیز گاهی اوقات با پشم، کرفس را می‌سازند، اما برآمدگی‌های موجود بر روی کرفس پشمی به‌اندازه رج‌های روی پارچه‌های پارچه‌ای ساخته شده با مواد دیگر قابل مشاهده نیست.

تولیدکنندگان پارچه، پارچه‌های مخملی را در طیف گسترده‌ای از رنگ‌های مختلف رنگ می‌کنند و یکی از شکل‌های رنگ‌آمیزی رنگ‌آمیزی باعث رنگ‌آمیزی ناهموار می‌شود که از نظر زیبایی بسیار دلپذیر است.

کادوی از سه نخ مجزا بافته شده در کنار هم تشکیل شده است. دو نخ اولیه یک بافت ساده یا جناغی ایجاد می‌کنند و نخ سوم در جهت پر کردن در این بافت متلاشی می‌شود و شناورهایی را تشکیل می‌دهد که حداقل از روی چهار نخ تار عبور می‌کنند.

سپس تولیدکنندگان نساجی از تیغه‌ها برای جدا کردن نخ‌های شناور استفاده می‌کنند که باعث می‌شود برآمدگی‌هایی از پارچه‌های انباشته روی سطح بافت ظاهر شود.

رج های نخ های انباشته روی پارچه مخملی به نام ولز شناخته می شود و عرض این نخ ها به طور قابل توجهی متفاوت است. “شماره وال” یک تکه پارچه کرفس با تعداد ول های موجود در یک اینچ پارچه تعیین می شود و پارچه کرفس استاندارد حدود 11-12 ول دارد.

هرچه عدد وال کمتر باشد، ولز روی پارچه کرفس ضخیم تر خواهد بود. به طور همزمان، اعداد وال بالاتر نشان دهنده وال های نازک تری هستند که به هم نزدیکتر هستند.

مورخان پارچه بر این باورند که کرفس از پارچه مصری به نام فوستین که تقریباً در سال 200 پس از میلاد ساخته شده است، نشات گرفته است. مانند کرفس، پارچه فوستین دارای رج های برجسته است، اما این نوع پارچه نسبت به پارچه کرفس مدرن بسیار زبرتر و کمتر بافته می شود.